نەڕمین علی
چاخێ ژ خەو ڕابوویی ھیبوونا وی ژی ژ خەو ڕابوو و دەست ئاڤێتە لاشێ هەست ب گرانیا لاشێ خوە كر، دزانی زاخا وی بەرزەبوویە! جارەک دی سەرێ خوە درێژکر دەینات سەر بالیفكێ خوە و بەرێ خوە دا دەستێن خوە و دفکری كەتە ئاشۆپان، “گەلو ئەڤ ڕۆژە ژی دێ دەرباز ببە! یان ژی چاخێ تەنگەزار دبم، وەخت د ڕاوستە و خوە د لاشێ من دا گرێددەت ب زنجیر و قایم دکە وەک پیلایی!،دفکری گەلو ئەز چ بکم؟”
فکرەک هزرەكا ئانی و ئێك بر و پاشێ ڕابوو سەر پییێن خوە و چوو خوارنەکێ لێنانگەهێ و خوەست خوارنەكێ بخۆت و چایەکێ فربکەت. جاردن ب خوە ڕە كەت هەڤپەییڤینێ، “بەلکی ژ من ڕە زاخەک نوو بھێت!”
چاخێ خوارن خوارن تامكری و ب خوەڕە ئاخڤی، “ئەڤ خوارن بێتامە مینا ئاڤێ و ئاڤ ژی چاخێ ڤەدخۆم مینا دەرزیک و ژویژنکا د گەوریا من دا د چیت خوار، چ بوویە؟ ھەرتم ئەڤ تشت دێ بەردەوام بە! یان ئەڤە رۆژەکە خوەدێ تەڤ سترێس( گرێجانی، تەنگەزاری) و دلتەنگی ھنارتینە ژ بۆ من!”
جارەک دی ڕابوو سەر خوە و بێ كو خوارن و ئاڤ بخۆت و ڤەخوەت ڤەخوارن بخۆت. ھەدارا وی دگەل دەمانجا وی دهات، چاخێ دەمانجا خوە دئانی دەر، زاخەک ژ بۆ وی دهات ئافراندن.
“ئۆھ من ژ بیر کرییە، ئەڤرۆ برایێ من، ژ من خوەستییە ئەم ب هەڤڕە ھەرن گوندی، ژ بۆ سەرەدانا دایک و باڤێ خوە و خویشک و برایێن خوە، ژ مێژدە ئەو ڕێک مە ھەمبێز نەکریە!”
ل وێ ڕێكێ ئەو ئاشنا دبوو ب سەدەما خوەزایی و رۆژ ژ بۆ وی ل وێ ڕییێ ب ڕەنگەک دی و دیسان دو چاڤێن نوو و زەڵال د ئافراندن ژ بۆ دیتنا وێ ڕییێ و رۆژێ. دەمانجا خوە ئانی و تەماشە کرێ و ب خوەڕە ئاخڤی، “ئەز چ قاس ژ تە حەز دکم! ئەگەر تۆ نە بایی، من نەدکاری ئەڤرۆ ب ڕێڤە بچم!” ئەوی جلکەک نوو ل بەر خوە کر و گولاڤەک بھێن خوەش ل خوە کر و د خوەدیتێ دا تەماشەی خوە کر، “ئەز ئەڤرۆ چ قاس قەشەنگ و ڕەندم! گەلو ھوین دبێژن مرنا من ھاتییە!” و پاشان گرنژی، “نا نا! ئەز ب خوە ھەرتم قەشەنگ و ڕەندم!”
دەمانجا خوە ھەلگرت و ماچی کر و کرە د بەر تەنشتا خوەرا. چاخێ برایێ وی ھاتێ و كەتی بەرچاڤێن وی، برایێ وی گۆت، “تو ئامادەی بچین، ژ بەر ڕێیا مە دوورە؟!”
ب ڕێدە ڤەتنگژین و جاردی بۆ ھیبوونا خوەکوشتنێ! ڕێیا خوە ب نێڤیکرن و جاردن ب خوەڕە ئاخڤی، “گەلو ئەڤ ڕێ و ڕویبار و دار و بار و خوە ھەیا ڕۆژ ژی، دێ بێژی ھنەک کەسان ئەو چێکرییە نەک نە خوەدێ! ئەڤ ڕێیە چقاس خوەش و کەشەک ئیدیالی ( مەنگی ب كوردی) بوویە، گەرمەک و جانێ من دحەلینە! ئەڤ داروبار ژ بۆ وی بووینە دەحل!”
د ڕێ دا دوکانەک دیتن و ژ ترۆمبێلێ هات خوار و بەرەڤ دوكانێ چوو، خوەست هنەك تشتان ژ بۆ خویشکێن خوە بینت. ھنەک تشتێن خوەشك ئانین، ژ بەر خویشکێن وی ھەرتم ئەو خوەشی د دەستێن وی ددیتن. جاردی ڕێیا خوە گرتن و نێزیکی گوندی بوون.
“ئاخ جاردی دخوازم بھێم، لێ نە ب ڤی ناڤی و نە ب ڤی لاشێ بێجان و بێ زاخ! ئەز خوە دبینم ب تەنێ و جلک ل بەر ھنەک ھەستیکانە!” ڕێیا خوە ب داوی ئانین و ئەو تشتێن بۆ خویشکێن خوە کرین کرنە ددەستێن خوە دا و ب ڕاموسان و ھەمبێزێن خوینتیر خویشکێن خوە گرتن و ھنەک حەنەک دگەل وان کرن، دا خوە قایل بکت و حیلێ ل خوەزایێ خوە بکت!. دەم چوو ھەر تشت کارێ خوە دکەت ژ بۆ دەمەک دی، ئەوی خوە ڤەدەر دکر، مینا ئێتیمەک بەلەنگازان د جڤاكکێدا و بەحس ل دلوڤانیا دایکێ و پارێزگاریا بابێ دکن. دنێڤ بەینەکێ دا دەنگەک کەفتە گوندی و ھنەک گیان ھەلوەشیان و مرۆڤ و گیانەوەر نە ئارام بوون، دەم ما ڕاوەستییای و ئێدی ژ خوە نا بۆرە و گیانا بێھنا خوە دا ژ وەستییانا کارا. ئەو دەنگ دەنگێ دەمانجەیێ بوو، ئەوا وی ل دلێ خوەدایی و گیانێ خوە ڕاوەستاندی، تەمەنێ خوە سپاردی ھیبوونا خوە کری…
